İsyanla Kirlenen Gözler

İsyanla Kirlenen Gözler

Rahmetli Dudayev bir zamanlar iki dayanaklarının olduğunu söylüyordu. Biri Şeyh Şamil, diğeri ise Türkiye. Neden Şeyh Şamil? Kim bu zât? Fiziken bizim gibi bir insan. Fakat o ve onun gibilerini farklı kılan ne? İşte bu noktada karşımıza “Hulike leh”, ne için yaratılmışsak o yönde faaliyet göstermemiz, bu yaratılış amacına müstenid hâl ve tâvır içerisinde bulunmamız, nefsimize karşı, Rasûlullah (s.a.v)’a karşı ve biz bizden daha yakın olan Sevgiliye karşı samimi olmamız dusturları çıkıyor. “Beni zikrediniz, nankörlük etmeyiniz” buyuran Mevlamız, bedenini, nefsini ve ruhunu yaradılış gayesine ters olarak kullananları nankör olarak belirtiyor. Ah şu eşyanın dilini bir bilip konuşsaydık da o zaman bakın bize neler söyleyeceklerdi. Kirlenen ayna sûreti göstermediği gibi, isyanla kirlenen gözler de hakikati göremiyor, kulaklar ise Hakk’ı duyamıyor. Verilen uzuvların şükrünü eda eden Sami Ramazanoğlu (k.s)’nun bütün âzâları hakk’ı zikretmesine rağmen dilleriyle de lafza-i celâli tekrar ederlerdi.

Yediğimizden, içtiğimizden, konuşup-görüştüklerimizden, malımızdan, mülkü-müzden, ilmimizden, amelimizden hesaba çekileceğimizi unutmayalım. Bunun için sûfiler, günde üç defa nefsimizi hesaba çekmemizi öğütlerler.

Şeyh Şamil ve benzerleriyle aramızdaki fark kalbimiz ve amellerimizdir. Zirâ Cenâb-ı Hakk, bizlerin ne sûretlerine ve ne de şekillerine bakacaktır. Kalpleri zikir, fikir ve şükür; beyinleri ilim, bedenleri Allah yolunda gayret ile tezyin olan Ehlullah, taşlar arasında Yakup gibidir.

Dünya’da en güzel mücadeleyi yapanlar (cihanı sulha kavuşturanlar), zâkirlerdir. Yerine göre saçına, sakalına, dış görünüşüne bakılıp gülünen, alay konusu edilen bu insanlar, gecelerini gözyaşlarıyla sulayıp, çalışıp uğraşan, mübarek mücahidlerdir. Sadece Şeyh Şamil’i değil, Bâtıl’ın yıkılıp Hakk’ın ikamesi için çalışan tüm Allah sevgililerini örnek alalım.



Kemale Dair Sohbetler kitabından…